Napels is een rauwe en levendige stad met een eeuwenoud historisch centrum en een prachtige baai. Mensen die ervan houden kennen Napels over het algemeen als een wirwar van kleurrijke steegjes waar je voor een paar euro de heerlijkste pizza’s eet; en wie er niet van houdt, denkt aan de camorra en vindt het een smerige en chaotische stad. Veel mensen verblijven maar kort in Napels – of slaan de stad helemaal over – en gaan liever naar Sorrento, Capri of de Amalfikust. Zij willen genieten van de mooie kust en de baai van Napels.
Posillipo
Maar voor een mooie kust met prachtige vergezichten hoef je in Napels niet de stad uit: je kunt naar Posillipo, de luxe villawijk aan zee. In deze blog vertel ik je wat er te zien en te doen is. En waar je lekker kunt eten.
Palazzo Donn’Anna
Een van de bekendste villa’s van heel Napels is Palazzo Donn’Anna, een voormalig paleis uit de 17de eeuw, aan het begin van Posillipo. Het gebouw lijkt uit de zee op te rijzen en heeft zowel een ingang aan de straatkant als een ondergrondse ingang. De high society van Napels hield hier vroeger haar galafeesten en over dit gebouw doen allerlei legendes de ronde. Tegenwoordig is het gebouw particulier eigendom. Jammer, want het zou een prachtig museum zijn geweest en ik zou er maar wat graag in rondlopen!
Vanaf het gebouw kijk je uit over de golf van Napels met het eiland Capri. Aan weerszijden van het palazzo zijn stranden waar je tegen betaling een heerlijke dag kunt doorbrengen. Maar je kunt ook koffiedrinken in dit palazzo, op een piepklein maar idyllisch terrasje bij Bar Moccia. Zoals ik hieronder.
Je vindt Bar Moccia aan de Via Posillipo 20.
Pausilypon
De Romeinen waren hier eeuwen geleden ook al en noemden dit kleine paradijsje Pausilypon (naar het Griekse ‘pausilypo’: een plek die je pijn verlicht). Rijke Romeinse families bouwden er hun vakantieverblijven aan zee en kozen daarvoor de kaap van het schiereiland Posillipo, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over de omliggende eilanden, de baai van Bagnoli aan de ene kant en de baai van Napels aan de andere.
In Parco Archeologico Pausilypon kun je de ruïnes van sommige van deze villa’s en een Romeins theater bezoeken. Je loopt dan door een ondergrondse Romeinse tunnel van 700 meter lang, uitgehouwen uit tufsteen, die Posillipo met de baai van Bagnoli met elkaar verbindt. Het archeologische park loopt feitelijk door in de zee; een deel van de ruïnes ligt onder water en ook die kun je bezoeken.
Met onderstaande video krijg je een goede indruk van Posillipo.
Marechiaro
Het oude dorpje Marechiaro is een idyllisch plekje. Je kunt er langs de zee lopen, een terrasje pakken, uiteten, een duik nemen in de zee of je met een bootje naar de tegenoverliggende rotsen laten brengen om daar heerlijk te zwemmen en te zonnen, met uitzicht over de golf van Napels.
Wie durft, kan de zee in duiken vanaf het Palazzo degli Spiriti (‘het paleis van de geesten’), een oude Romeinse villa uit de eerste eeuw v. Chr. De kust is hier rotsachtig maar er zijn veel afgesleten, vrij vlakke rotsen waar je prima overheen kunt lopen en kunt liggen. Al met al een heel bijzondere plek om te zwemmen.
Eten bij Tufò
Restaurants zijn hier relatief duur, maar om als een koning te eten hoef je in Napels gelukkig niet naar een chique tent. Aan de Via Posillipo zit Tufò, die zowel een eenvoudige trattoria als een aparte take-away heeft. Op de kaart vind je o.a. antipasti, gefrituurde hapjes en pasta’s, maar ook de Napolitaanse cuzzetiello, een groot stuk brood dat helemaal is gevuld met bijvoorbeeld bolognesesaus (dat noemen ze in Italië ragù), gehaktballetjes of gegrilde groente. Het is allemaal traditioneel eten en pure comfort food; je krijgt het gevoel dat de Italiaanse nonna’s hier de hele dag in de pannen hebben staan roeren. Wat waarschijnlijk ook zo is.
Toen ik er was, raakte ik aan de praat met een enthousiaste Napolitaan die hier stiekem iedere dag uit werk even kwam, voordat hij naar huis ging om bij zijn vrouw te eten. Hij bestelde een kroketje. Hij kon hier nu eenmaal niet langsrijden zonder er iets te eten, en hij zei: het smaakt hier zoals vroeger bij mijn oma thuis. Cucina tradizionale.
Zelf nam ik de ‘cuzzatiello mammà’: gehaktballetjes in ragù met parmigiana di melanzane en provola (kaas). Dat is alles wat ik lekker vind bij elkaar, in een soort broodje de luxe met een knapperige broodkorst. Zalig gewoon.
Tufò zit aan de Via Posillipo 268. De take-away zit een klein stukje verderop.
Bereikbaarheid
Bus: Lijn 140 rijdt door Posillipo, over de Via Posillipo. Deze bus vertrekt vanaf Santa Lucia / Piazza del Plebiscito en rijdt via de Riviera di Chiaia naar Posillipo Capo.
Stap uit bij Palazzo Donn’Anna of bij Discesca Caroglio – Marechiaro. Vanaf deze laatste halte is het nog ongeveer een kwartiertje lopen naar Marechiaro zelf, aan zee.
Metro: Aangezien Palazzo Donn’Anna helemaal aan het begin van Posillipo ligt, kun je ook de metro naar Mergellina nemen en dan in ongeveer 15 minuten naar Palazzo Donn’Anna lopen, via de boulevard. Dat is een mooie wandeling.
Je kunt de Via Posillipo volgen om naar Marechiaro te gaan; je moet dan een uurtje wandelen. Neem de Via Marechiaro om af te dalen naar zee. Onderweg word je getrakteerd op mooie vergezichten over de golf van Napels en kun je je vergapen aan de mooie villa’s.